Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε κι έπαιζε τ' ακκορντεόν.
Όταν τραγούδαγε, φτυστός ήταν ο ήλιος,
φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακκορντεόν.
Μα, ένα βράδυ, σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα,
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακκορντεόν.
γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ' ακκορντεόν.
Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει,
όποτε ακούω από τότε ακκορντεόν.
Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δεν θα περάσει ο φασισμός.
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, μουσική: Μάνος Λοίζος
από την ταινία "Αθήνα, πόλη χαμόγελο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου