ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ 1930-1979

Στιχουργός, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, ηθοποιός.

 Η καθημερινότητα της γειτονιάς βρήκε μια στέρεη στέγη στους στίχους του Πυθαγόρα Παπασταματίου. Οι έρωτες, η φτώχια, οι αγώνες, η απογοήτευση αποτυπώθηκαν καθαρά, απλά και μελωδικά κι έγιναν τραγούδια που μέχρι σήμερα κρατούν καλή συντροφιά.

ΞΕΝΙΤΙΑ ΣΤΕΙΛΕ ΜΕ ΠΙΣΩ



Κίτρινη, παλιά, φωτογραφία,
τι θες, φτωχή καρδιά, να θυμηθείς.
Η Μάχη, ο Κευτέρης, η Σοφία,
στο Ζάππειο, μεσημέρι Κυριακής.

Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ



Μετανάστη, μετανάστη,
δακρυσμένε στην άκρη του σταθμού,
στη γωνιά τη μάνα σου άσ' τη,
μετανάστη, μετανάστη,
στο βαγόνι τρέχα μπες του χωρισμού.

ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ


Απόγευμα της Κυριακής, πικρό τραγούδι φάλτσο,
κάθομαι στο ραδιόφωνο, πατρίδα μήπως πιάσω.
Μες στην καρδιά μου ένα γιατί, σα δάκρυ αργοσταλάζει
και πού να βγεις περίπατο μονάχος ες στο αγιάζει.

ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ


Πήρα το διαβατήριο, μάνα, την ευχή σου.
Κόβω εισιτήριο, δώρο στη γιορτή σου.
Μ' έγραψαν στο επάγγελμα τρίτο εντζινιέρη.
Θέλει η φτώχεια πάλεμα και ο καημός μαχαίρι.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ


Σε γνώρισα στο Κορδελιό,
Δευτέρα, με λιακάδα,
μια μεγαλοβδομάδα,
Μάρτης, στα εικοσιδυό.

ΥΓΕΙΑΝ ΕΧΩ


Υγείαν έχω, το αυτό επιθυμώ,
όμως, Νικόλα, εδώ φίλος δεν υπάρχει.
Δουλειά ζητάμε όλοι μέρα στο σταθμό
και σαν βραδιάζει στο βοριά κλαίμε μονάχοι.
Υγείαν έχω, το αυτό επιθυμώ.

ΕΧΤΕΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΣ


Εχτές που γιόρταζες σου στρώσαμε ένα πιάτο
κι ένα ποτήρι στ' όνομά σου με κρασί.
Μου γράφεις το 'σπασες εκείνο το κοντράτο,
κάνει ό,τι πρέπει, γιε μου, κι ό,τι θες εσύ.

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ Μ' ΑΚΟΥΣ

 
Γυμνός και με το πρόσωπο στον τοίχο
προσμένω να περάσω απ' τους γιατρούς.
Για να σε στείλουν ανθρακωρύχο
πρέπει να βλέπεις τέλεια και ν' ακούς.

ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΝΕΔΟ


'Έλα να πάμε αλλού,
στην άκρη του γιαλού.
Έλα να πιούμε πέρα
ρωμαίικο αγέρα.
 
Στην Ίμβρο και την Τένεδο
τέτοια νιάτα χάλασα.
Στην Ίμβρο και την τένεδο
στη σκλαβιά τα χάλασα.
 
Έλα να πάμε μπρος
τώρα που ίσιαξε ο καιρός.
Έλα να πάμε κάτου,
καθείς τα βάσανά του.
 
Στην Ίμβρο και την Τένεδο
τέτοια νιάτα χάλασα.
Στην Ίμβρο και την τένεδο
στη σκλαβιά τα χάλασα.
 
Έλα να πάμε εκεί,
τώρα που είναι Κυριακή.
Έλα να πούμε γεια μας
στη μαύρη ξενιτιά μας.
 
Στην Ίμβρο και την Τένεδο
τέτοια νιάτα χάλασα.
Στην Ίμβρο και την τένεδο
στη σκλαβιά τα χάλασα.
 
 
 
Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος, μουσική: Γιώργος Κατσαρός


ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ


 Μου 'παν θα φύγω με τον έντεκα το τρένο,
μαζί ας πιούμε το κρασί της λησμονιάς.
Εγώ σποργίτι μες στο δρόμο πατημένο
κι εσύ λουλούδι που ξεφύλισσε ο χιονιάς.
 
Γεια σου, λοιπόν και μη φοβάσαι θα ξεχάσεις,
τι κι ανπασχίσαμε ν' αλλάξουμε ζωή.
Τους πρώτους μήνες κάθε μέρα θα μου γράφεις,
μα θα 'σαι μ' άλλον σαν γυρίσω ένα πρωί.
 
Ένα παράπονο πικρό τα μάτια στάζουν,
βαρύ το βράδυ και η καρδιά μου αργοχτυπά.
Μα, είναι ο καιρός πολύς και οι καρδιές αλλάζουν,
ξεχνάει εύκολα κανείς ό,τι αγαπά.
 
Γεια σου, λοιπόν και μη φοβάσαι θα ξεχάσεις,
τι κι ανπασχίσαμε ν' αλλάξουμε ζωή.
Τους πρώτους μήνες κάθε μέρα θα μου γράφεις,
μα θα 'σαι μ' άλλον σαν γυρίσω ένα πρωί.
 
 
Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος, μουσική: Γιώργος Κατσαρός
 
 
 

ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΟ ΑΧ


Μάνα, του πρόσφυγα το αχ
σπάζει τα καλντερίμια.
 
Αχ, να σκορπούσανε τα μαγικά
να 'μασταν σαν πρώτα,
στα ρημαγμένα μας τα σπιτικά
ν ' ανάβανε τα φώτα.
 
Μάνα, του πρόσφυγα το αχ
σπάζει τα καλντερίμια.
Μπήκανε νύχτα στο μαχαλά
κι αφήσανε συντρίμμια.
 
Αχ, να γινότανε για μια φορά
τ' αρχοντικό αχούρι
και να λαλούσε στην ανηφοριά
ρωμαίικο σαντούρι.
 
Μάνα, του πρόσφυγα το αχ
σπάζει τα καλντερίμια.
Μπήκανε νύχτα στο μαχαλά
κι αφήσανε συντρίμμια.
 
Μάνα, του πρόσφυγα του αχ
σπάζει τα καλντερίμια.
 
 
Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος, μουσική; Γιώργος ΚΑτσαρός
 
 
 
 
 

Ο ΕΜΙΓΚΡΕΣ


Κορίτσι, που κοιτάς απορημένο,
μη ψάχνεις, μη μιλάς και μη ρωτάς.
Η νύχτα κι αν με βρίσκει μεθυεμένο,
δεν ξέρεις τον καημό της ξενιτιάς.
 
Δεν έχω το δικαίωμα να αγαπάω
πως δεν με γνώρισες ποτέ σου, πες.
Κι άσε τη μοίρα μου να πάω,
εγώ είμαι ένας ξένος, ένας εμιγκρές.
 
Κορίτσι μου, σ' αυτή την πολιτεία
εγώ είμαι ένας εργάτης ταπεινός.
Κανείς δεν θα γυρέψει την αιτία
 σαν πέσω στο λιθόστρωτο νεκρός.
 
Δεν έχω το δικαίωμα να αγαπάω,
πως δεν με γνώρισες ποτέ σου, πες.
Κι άσε τη μοίρα μου να πάω,
εγώ είμαι ένας ξένος, ένας εμιγκρές.
 

 
 
Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος, μουσική: Γιώργος Κατσαρός
 
 

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ


Το χειμώνα του 1976 ο Γιάννης Πουλόπουλος εγκαταλείπει, μετά από 12 χρόνια τη Lyra και ξεκινά τη συνεργασία του με την ανερχόμενη Minos. Ο πρώτος δίσκος που ηχογραφεί εδώ είναι "Τα τραγούδια της ξενιτιάς".  
 
 

Γιώργος Κατσαρός
Τη μουσική γράφει ο Γιώργος Κατσαρός, που έχει συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν με τον τραγουδιστή, όμως αυτός είναι ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος τους.
 
 
 

Δημήτρης Ιατρόπουλος
 
 
 
Ο Δημήτρης Ιατρόπουλος υπογράφει τους στίχους, τους οποίους έχει γράψει στην "ξενιτιά", στη Σουηδία, το 1972.
 
 
 
 
 
 
Το θέμα του δίσκου, που στη δεκαετία του '60 ήταν εξαιρετικά δημοφιλές, δεν ανατανακλά πια τις προτιμήσεις του κοινού και δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου. Ο Γιάννης Πουλόπουλος από εδώ και πέρα θα αλλάξει εντελώς το ρεπερτόριό του για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής.
 

 
 
Τα τραγούδια του δίσκου:

 
 

ΕΞΙ ΑΝΤΡΕΣ



Έξι άντρες την αυγή,
Παναγιά μου, φύλαγε,
έξι άντρες μια πληγή,
μα κανείς δεν μίλαγε.
 
Έξι τους βαράγανε,
μα δεν μαρτυράγανε.
 
Πέντε άντρες τη νυχτιά,
το κορμί τους έκαιγε,
βγάζει ο βούρδουλας φωτιά,
μα κανείς δεν έκλαιγε.
 
Έξι τους βαράγανε,
μα δεν μαρτυράγανε.
 
Ένας άνδρας το πρωί,
το αίμα του εκύλαγε.
Το δικό μου το παιδί,
Παναγιά μου, φύλαγε,
 
Παναγιά μου και Χριστέ,
το σκοτώνουν οι ληστές.
 
 
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, μουσική: Μίμης Πλέσσας
"Μίλα μου για τη λευτεριά" 1974



ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ 2




Στα τέλη του 1967 ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφορεί το δεύτερο μεγάλο δίσκο του. Όπως κι ο πρώτος, τιτλοφορείται με τ' όνομά του.
Οι δικοί του στίχοι και οι δικές του μελωδίες περιλαμβάνονται και σε αυτόν το δίσκο.
-Το "Μην του μιλάτε του παιδιού" ακούγεται στην ταινία "Μια κυρία στα μπουζούκια".
-Στο "Μια φορά μονάχα φτάνει" συμμετέχει η Ελένη Κλάδη.


τα τραγούδια του δίσκου
  1. Ένα μαχαίρι
  2. Τ' άσπρα πουλιά
  3. Μην κλείσεις το παράθυρο
  4. Δεν σε μπορώ
  5. Μικρός διαβάτης
  6. Μια φορά μονάχα φτάνει
  7. Μην του μιλάτε του παιδιού
  8. Ήρθες εψές
  9. Του σπιτιού μου το στενό
  10. Γλυκιά μου αγάπη
  11. Κι αν περπατώ
  12. Tα φιλιά

ΧΑΡΑΜΑΤΑ


Πέρα από τα βουνά υπάρχει ένας λαός.
Χαράματα σε γνώρισα
και ήρθαν και με ρώτησαν
ποιος θα μας κρατήσει συντροφιά.

Πέρα από τη σιωπή υπάρχει μια φωνή.
Μεσάνυχτα σ' αρνήθηκα
και ήρθαν και με φώναξαν
ποιος θα μας ανάψει τη φωτιά.





Στίχοι: Μέντης Μποσταντζόγλου, μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

ΝΤΑΜΑ ΣΠΑΘΙ



Σε αυτή την ταινία του 1966 ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά τα "Χαράματα" χωρίς να φαίνεται. Η φωνή του ακούγεται και εμφανίζονται μόνο οι πρωταγωνιστές να χορεύουν.

Ο Θεόδωρος Ρουμπάνης, η Έλενα Ναθαναήλ και ο Σπύρος Φωκάς χορεύουν τα "Χαράματα".


Εκείνη κι εκείνοι μπλέκονται σε ένα ερωτικό δράμα με φόντο το Ναύπλιο και την Αθήνα...

σενάριο: Γιάννης Τζιώτης
σκηνοθεσία: Γιάννης Σκαλενάκης
μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
παραγωγή: Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης

Παίζουν: Έλενα Ναθαναήλ (Έλενα), Σπύρος Φωκάς, (Αλέξανδρος), Θεόδωρος Ρουμπάνης (Βασίλης), Δέσπω Διαμαντίδου (Μαριάνθη), Δήμος Σταρένιος, Νίνα Βλάχου, Άρης Μαλιαγρός, Μαργαρίτα Γεράρδου, Στίβη Βαρκιτζή.


ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΝΟ


Του σπιτιού μου το στενό
είναι τόσο μακρινό,
βλέπει λίγο ουρανό
του σπιτιού μου το στενό.

Στη δική μας τη γωνιά
και τραγούδια καια φιλιά
και μια αγάπη παιδική 
ήταν πάντοτε εκεί.

Κυριακές στη γειτονιά
πάντα ρούχα γιορτινά
και μια θλίψη στην καρδιά,
ήμασταν τόσο παιδιά.

Τώρα σώμα και καρδιά
γέρασαν σε μια βραδιά
και είναι τόσο σκοτεινό
του σπιτιού μου το στενό.


Στίχοι-μουσική: Γιάννης Πουλόπουλος

ΜΙΚΡΟΣ ΔΙΑΒΑΤΗΣ


Μέσα στη νύχτα περπατάς
μόνος και ξεχασμένος,
έχεις τα μάτια χαμηλά,
η σκέψη σου είναι ψηλά,
μοιάζεις σαν λαβωμένος.

Μικρέ διαβάτη, που έκανες
τη νύχτα σου ημέρα,
βγάλε τη θλίψη απ' την καρδιά,
πάρε του ήλιου τη θωριά,
για να τα βγάλεις πέρα.


Στίχοι-μουσική: Γιάννης Πουλόπουλος

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΦΤΑΝΕΙ


Θέλεις, το βλέπω, πρόφαση να φύγεις, να μ' αφήσεις,
πρέπει καλά να το σκεφτείς, προτού τ' αποφασίσεις.

Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί
και η αγάπη μας να σβήσει και να λιώσει σαν κερί.

Πού θα 'βρεις δρόμο και στρατί καινούριο ν' αρχινήσεις
και πάνω στα χαλάσματα άλλη ζωή ν' αρχίσεις;
 
Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί
και η αγάπη μας να σβήσει και να λιώσει σαν κερί.



Στίχοι: Κώστας Κινδύνης, μουσική: Γιάννης Σπανός

ΜΗΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΤΕ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ


Το παλικάρι στη γωνιά, που αμίλητο τα πίνει
ένα πικρό παράπονο μες στην καρδιά του κλείνει.

Συ το βρήκες το φαρμάκι και να πιει του το 'δωσες.
Δεν θα βρεις άλλη αγάπη σαν κι αυτή που πρόδωσες.

Μην του μιλάτε του παιδιού, αφήστε το να κλάψει,
με τα καυτά του δάκρυα τον πόνο του να κάψει.

Συ το βρήκες το φαρμάκι και να πιει του το 'δωσες.
Δεν θα βρεις άλλη αγάπη σαν κι αυτή που πρόδωσες.



Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, μουσική: Μίμης Πλέσσας

ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΩ



Κι αν περπατώ, κι αν περπατώ,
δεν ξέρω πού πηγαίνω.
Ο δρόμος με ακουλουθεί,
Χριστέ και Παναγιά,
κοντά σου πάντα μένω.

Δέντρο καμμένο απ' τη φωτιά
γίνηκε το κορμί μου,
μα στην καρδιά μου έχω δροσιά,
Χριστέ και Παναγιά,
όταν σε δω, καλή μου.

Φαρμάκι μου 'γινε η ζωή
στο δρόμο που πηγαίνω.
Ο πόνος με ακολουθεί,
Χριστέ και Παναγιά, 
μακριά σου αργοπεθαίνω.



Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος, μουσική: Γιάννης Σπανός

ΗΡΘΕΣ ΕΨΕΣ


Ήρθες εψές στον ύπνο μου και μου ψιθύρισες
πως απ' τα ξένα, μάτια μου, εξαναγύρισες.

Τρέχω, ο καλός, να σε δεχτώ προς στ' ακρογιάλι σου,
να γείρω, όπως κι έναν καιρό, μες στην αγκάλη σου.

Μα, βρίσκω ολέρμο το γιαλό κι έρμα τα κύματα
και πέρνω το δρομί και πάω πέρα στα μνήματα.

Ήρθες εψές στον ύπνο μου και μου ψιθύρισες
και από τα ξένα, μάτια μου, δεν ξαναγύρισες.


Στίχοι: Σωτήρης Σκίπης, μουσική: Γιάννης Σπανός

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ


Να 'μαι, λοιπόν, γλυκιά μου αγάπη,
πράσινο του καλοκαιριού.
Μέσα στα μάτια σου το κύμα
του αγαπημένου μας γυαλού.

Εδώ λοιπόν, γλυκιά μου αγάπη,
μου τραγουδάει η συντροφιά σου, 
αστράφτει η νύχτα στα φιλιά σου
και βρίσκω της ζωής το νήμα.

Να 'μαι, λοιπόν, γλυκιά μου αγάπη,
θάλασσα τα βαθιά φιλιά σου,
τραγούδι τα ξανθά μαλλιά σου
μες στης ζωής τ' αδειο μου βήμα.


Εδώ λοιπόν, γλυκιά μου αγάπη,
μου τραγουδάει η συντροφιά σου, 
αστράφτει η νύχτα στα φιλιά σου
και βρίσκω της ζωής το νήμα.



Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου, μουσική: Μίμης Πλέσσας

ΤΑ ΦΙΛΙΑ


Πάνω στα χείλη σου μεθούν
δυο χείλη απελπισμένα.
Με τα φιλιά ψάχνουν να βρουν
τα χρόνια τα χαμένα.

Τα φιλιά τι να κρατήσουν
και τα λόγια τι να πουν
για τα χρόνια που θα φύγουν
σαν πουλιά και θα χαθούν.

Μέσα στα μάτια σε ρωτούν
δυο μάτια δακρυσμένα,
αν είναι όλα όνειρο 
και τα φιλιά χαμένα.

Τα φιλιά τι να κρατήσουν
και τα λόγια τι να πουν
για τα χρόνια που θα φύγουν
σαν πουλιά και θα χαθούν.



Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου, μουσική: Μίμης Πλέσσας

ΔΕΝ ΣΕ ΜΠΟΡΩ




Μια πάνω και μια κάτω με γκρεμίζεις,
ζωή, σ' αρέσει να με βασανίζεις.
Δεν σε μπορώ, βρε ζωή, δεν σε μπορώ,
τόσο να σε λαχταρώ
κι όμως να μη σε χαρώ.

Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω,
έτσι δεν αξίζει να σε ζήσω.
Ανεβαίνω, κατεβαίνω, πέφτω στη στροφή,
μα θα πατήσω κάποτε και στην κορφή.

Δεν σου γυρεύω τίποτα μεγάλο,
μόνο φαρμάκι μη με ποτίζεις άλλο.
Κι αν σου μιλώ, βρε ζωή, κι αν σου μιλώ,
τις κουβέντες μου χαλώ.

Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω,
έτσι δεν αξίζει να σε ζήσω.
Ανεβαίνω, κατεβαίνω, πέφτω στη στροφή,
μα θα πατήσω κάποτε και στην κορφή.


Στίχοι: Κώστας Λιακάκος, μουσική: Νίκος Καλλίτσης

ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ



Το βράδυ αυτό θα 'ρθώ
με ρόδα να στολίσω τα όνειρά σου.
Το βράδυ αυτό θα 'ρθώ
στον ύπνο σου να μπω και στην καρδιά σου.

Μην κλείσεις το παράθυρο,
φύλαξε τα φιλιά σου.
Άστρο θα γίνω της νυχτιάς
και θα βρεθώ κοντά σου.

Απόψε θα γινώ
του φεγγαριού αχτίδα στα μαλλιά σου.
Απόψε θε να 'ρθώ
στον ύπνο σου να μπω και στην καρδιά σου.

Μην κλείσεις το παράθυρο,
φύλαξε τα φιλιά σου.
Άστρο θα γίνω της νυχτιάς
και θα βρεθώ κοντά σου.


Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος, μουσική: Μίμης Πλέσσας

Τ' ΑΣΠΡΑ ΠΟΥΛΙΑ


Τ' άσπρα πουλιά πουλιά πετάξανε
μέσα απ' τα δυο σου χέρια.
Στέλνεις μ' αυτά τον έρωτα
σ' απάτητα λημέρια.

Τ' άσπρα πουλιά χαθήκανε
στου ορίζοντα την άκρη.
Μες στις φτερούγες τους κρατούν
ένα χαμένο δάκρυ.

Τ' άσπρα πουλιά δεν γύρισαν
πίσω στην αγκαλιά σου.
Αν είσαι μάνα κι αδελφή,
αν είσαι η αγάπη του η μικρή,
πνίξε τα δάκρυά σου.



Στίχοι-μουσική: Γιάννης Πουλόπουλος

ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ


Νύχτα, μες στη νύχτα πάντα περπατώ.
Χρόνια σε γυρεύω, μα πού να σε βρώ.

Ένα μαχαίρι χρυσό φυλάω να σου δώσω
να το καρφώσεις μες στο στήθος που πονά.
Μα, ποιος το ξέρει απ' τον καημό αν θα γλιτώσω,
σαν θα περάσω στη βαθιά τη λησμονιά.

Ρίξε την καρδιά σου μέσα στη φωτιά,
πάρε απ' τη στάχτη δυο χρυσά πουλιά.

Ένα μαχαίρι χρυσό φυλάω να σου δώσω
να το καρφώσεις μες στο στήθος που πονά.
Μα, ποιος το ξέρει απ' τον καημό αν θα γλιτώσω,
σαν θα περάσω στη βαθιά τη λησμονιά.



Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος, μουσική: Λίνος Κόκοτος.

ΣΑΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΕΣ ΣΕ ΒΡΑΧΟ



Ένα όμορφο κείμενο της Δανάης Λιάκου για τον τραγουδιστή στο Flowmagagine:

" Γιάννης Πουλόπουλος, ο αξεπέραστος ρομαντικός
Μέσα σε βαριές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλά σε μια χυσή και απίθανα γόνιμη δεκαετία για το ελληνικό τραγούδι φύτρωσε και άνθησε σαν λουλούδι μες σε βράχο η ζεστή φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου. Πρόκειτα για τη φιγούρα από εκείνο το παλικάρι με το ασάλευτο, συχνά ανέκφραστο πρόσωπο που βρισκόταν να τραγουδάει ανάμεσα στα μεγάλα καλλιτεχνικά ονόματα που μεσουρανούσαν τότε στα κινηματογραφικά σαλόνια. σφραγίζοντας ερμηνευτικά μεγάλα τραγούδια που κρατούν ακόμα την αληθεια και την γοητεία τους μέσα στο χρόνο, τραγουδά κάποιους από τους πιο σπουδαίους δημιουργούς. Αποτραβηγμένος από τον Τύπο σβήνει τα φώτα της προσωπικής του διαδρομής και επιλέγει από νωρίς να κρατήσει ένα κερί να φωτίζει το δρόμο του πετώντας από πάνω του όλη τη χρυσόσκονη της δημοσιότητας." 
...
"Μια μελωδική φωνή με απεριόριστες δυνατότητες και μια χροιά ξεχωριστή σε συνδυασμό με το μοναδικό τρόπο ερμηνείας του, τοποθετούν τον Πουλόπουλο στα ψηλότερα σκαλοπάτια των σπουδαίων Ελλήνων ερμηνευτών. Πατάει με απίστευτη αρτιότητα πάνω στις νότες τραβώντας την κάθε συλλαβή, όσο πρέπει χωρίς να χωλαίνει πουθενά, ενώ την ίδια στιγμή κατορθώνει να προκαλέσει στον ακροατή το συναίσθημα της ιστορίας του τραγουδιού."
 
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Δανάης Λιάκου εδώ.

ΤΑ ΔΕΙΛΙΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ


Ένα σπάνιο ηχητικό του κρατικού ραδιοφώνου από τα τέλης της δεκαετίας του '60 με το Γιάννη Πουλόπουλο να ερμηνεύει "Τα δειλινά", των Βασιλειάδη - Ζαμπέτα, με τη συνοδεία της ορχήστρας του Ε.Ι.Ρ. που διευθύνει ο Μίμης Πλέσσας.

Το τραγούδι είναι ταυτισμένο με τη Βίκυ Μοσχολιού και την υπέροχη φωνή της, όμως η ερμηνεία του Γιάννη Πουλόπουλου καταφέρνει, με το πρώτο άκουσμα, να κεντρίσει το ενδιαφέρον και, τελικά, να καταγραφεί ως μια ξεχωριστή και αξιοπρόσεχτη επανεκτέλεση.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...