ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Απριλίου 2012

ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟ

Χίλια πουλιά μαζεύτηκαν στα δέντρα τ' ανθισμένα

και τραγουδάνε την αυγή κι αυτά μαζί με σένα.

Με ξύπνησαν το χάραμα με τον αυγερινό.

Αγάπησα τα μάτια σου και δεν τα λησμονώ.

Πήρε ο ήλιος κι άπλωσε τριγύρω σου αχτίδες,

φύγανε οι στάλες της βροχής και γίνανε ελπίδες.

Με ξύπνησαν το χάραμα με τον αυγερινό.

Αγάπησα τα μάτια σου και δεν τα λησμονώ.

Χίλιες χαρές φτερούγισαν και ήρθανε μαζί μου,

όλες αηδόνια γίνανε και τραγουδούν μαζί μου.

Με ξύπνησαν το χάραμα με τον αυγερινό.

Αγάπησα τα μάτια σου και δεν τα λησμονώ.

Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης, μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας

"Μουσικόραμα Ζαμπέτα" 1973

ΕΙΧΑΜΕ ΠΕΙ

Είχαμε πως ό,τι και να γίνει

πάντα δικός της θα 'μαι εγώ, πάντα δική μου θα 'ναι εκείνη.

Όμως ξεχασμένα τώρα

τα 'χει όσα είπαμε.

Ρίξε, θε μου, αυτή την ώρα

κεραυνό και χτύπα με.

Στοιχηματίζαμε μαζί ότι αγάπη άλλη

σαν τη δική μας πουθενά δεν θα 'χει πιο μεγάλη.

Όμως ξεχασμένα τώρα

τα 'χει όσα είπαμε.

Ρίξε, θε μου, αυτή την ώρα

κεραυνό και χτύπα με.

Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας, μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
"Μουσικόραμα Ζαμπέτα" 1973

Το 1973 ο Γιάννης Πουλόπουλος συναντήθηκε ξανά με το Γιώργο Ζαμπέτα (μετά τη συνεργασία στο δίσκο "Γιάννης Πουλόπουλος 4" το 1970 με το τραγούδι "Αυτοί που μένουν κι αυτοί που φεύγουν" του Αλέκου Καγιάντα) δημιουργώντας αυτόν το δίσκο, που είναι πια συλλεκτικός, αν και δεν ακούστηκε πολύ.

Τη δεκαετία του '70 ο συνθέτης, σε μια προσπάθειά του να παραμείνει στο χώρο, έκανε στροφή στην καριέρα του τραγουδώντας ο ίδιος τα τραγούδια του, που άρχισαν να έχουν έντονο σατιρικό χαρακτήρα, αλλά συνέχισε και να δίνει.
Ο τραγουδιστής άρχισε να δοκιμάζεται στα λαϊκά, ύστερα από επιτυχημένη πορεία με μουσικές του Πλέσσα και του Νέου Κύματος.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ

Το 1972, λοιπόν, ο Ζαμπέτας πήγε στη Θεσσαλονίκη, στο μαγαζί "Αναμνήσεις". Πήρε μαζί του και τον καινούριο μπαγλαμά, που του είχε κοστίσει 5.000 και που κάπως έπρεπε να βγάλει τα λεφτά του!
Έτσι, με εικόνες από την πόλη, έγραψε τη Μαρίνα τη Σαλονικιά (ένα από τα λίγα τραγούδια που έγραψε και τους στίχους)! Κι έτσι βάφτισε και τη μια τραγουδίστρια του κέντρου, την άλλη, τη Μάγδα Ρέη, τη βάφτισε Μάγδα Τζαβέλλα.
Αυτή ήταν η αρχή για το δίσκο "Μουσικόραμα" που δεν προωθήθηκε κι έμεινε σε πολλούς άγνωστος.

Συμμετείχε με τέσσερα τραγούδια η Μάγδα Τζαβέλλα που δεν συνέχισε στη δισκογραφία.
Στη διεύθυνση ορχήστρας και, φυσικά, στο σόλο μπουζούκι ήταν ο Ζαμπέτας.
Το εξώφυλλο σχεδίασε ο Ερρίκος Μαυρογένης.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΖΑΜΠΕΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟΡΑΜΑ

Η φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου ανταποκρίθηκε στις -γνωστές- φόρμες του συνθέτη εξαιρετικά ντύνοντας με το προσωπικό του ύφος τη λαϊκή μουσική των τραγουδιών.

Τα τραγούδια του δίσκου:

Η Μαρίνα η Σαλονικιά
Είχαμε πει
Μόνο τα βουνά δε σμίγουν (Μάγδα Τζαβέλλα)
Με τον αυγερινό
Πάμε να βρούμε καλοκαίρι
Πλούτη και φτώχεια (Μάγδα Τζαβέλλα)
Πούλησα το ρολόι μου
Απόψε (Μάγδα Τζαβέλλα)
Το ρολόι θα σημάνει
Αυτή που μπήκε ανάμεσά μας (Μάγδα Τζαβέλλα)
Στάλα-στάλα
Πού θα πάει

Η ΜΑΡΙΝΑ Η ΣΑΛΟΝΙΚΙΑ

Ήτανε βαθύ σκοτάδι κι έβρεχε πολύ.

Σαν την είδα μες στα μάτια την αγάπησα πολύ.

Μου 'χει κλέψει την καρδιά

η Μαρίνα η Σαλονικιά.

Από τη Θεσσαλονίκη χαιρετίσματα πολλά

μου 'στειλε με κάποιο φίλο μια Σαλονικιά.

Μου 'χει κλέψει την καρδιά

η Μαρίνα η Σαλονικιά.

Θα 'ρθω στη Θεσσαλονίκη να μου δώσεις δώσεις δυο φιλιά

να τα πάρω στην Αθήνα να κοιμάμαι αγκαλιά.

Μου 'χει κλέψει την καρδιά

η Μαρίνα η Σαλονικιά.

Στίχοι-μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
"Μουσικόραμα Ζαμπέτα" 1973

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ

Αυτοί που φεύγουν σφίγγουν τα χείλια

πνίγουν τα δάκρυα να μη φανούν.

Κι αυτοί που μένουν κουνούν μαντίλια

κι αναστενάζουν γιατί πονούν.

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ' απονιά πάντα τους δέρνουν.

Αυτοί που φεύγουν κάποιο λυγμό τους

παίρνουν μαζί τους και μια ευχή.

Κι αυτοί που μένουν στο σπαραγμό τους

κάνουν κουράγιο και προσευχή.

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ' απονιά πάντα τους δέρνουν.

Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας, μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας

"Πουλόπουλος 4" 1970

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Τον Απρίλη του 1969 ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Πόπη Αστεριάδη και η Ρένα Κουμιώτη τραγούδησαν στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου μελοποιημένους από το Μίμη Πλέσσα και... να, ένας ιστορικός δίσκος!

Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στο σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Εκεί ο Μίμης Πλέσσας άρχισε να διάβάζει τυχαία κάποια χειρόγραφα που τον συγκίνησαν, μια και μιλούσαν για τα εφηβικά του χρόνια, χρόνια της κατοχής. "Είδε" αμέσως ένα δίσκο, αφού είχε μπροστά του δώδεκα τραγούδια και έμπνευση!

Δεν τον πτόησε η διστακτικότητα του Παπαδόπουλου, που πίστευε πως η διάχυτη ευαισθησία των στίχων και η απουσία της μορφής κουπλέ-ρεφρέν καθιστούν τους στίχους του ακατάλληλους για μελοποίηση. Σε δυο μέρες ο Πλέσσας είχε μελοποιήσει όλα τα τραγούδια και είχε σκεφτεί και τον τίτλο του δίσκου: Άγουρα χρόνια (ξεχνώντας το ομώνυμο μυθιστόρημα του Κρόνιν!).

Ο Αλέκος Πατσιφάς, διευθυντής της δισκογραφικής ΛΥΡΑ, ενθουσιάστηκε και βάφτισε το δίσκο "Ο δρόμος".

Ο Αλέκος Πατσιφάς, διευθυντής της δισκογραφικής ΛΥΡΑ, ενθουσιάστηκε με τα τραγούδια και προτίμησε να βαφτίσει το δίσκο "Ο δρόμος".

Κλήθηκαν ο Γιάννης Πουλόπουλος, συνεργάτης του δίδυμου, η Πόπη Αστεριάδη και η Ρένα Κουμιώτη, η κανούρια φωνή που πρότεινε ο Παπαδόπουλος και ηχογράφησαν τα τραγούδια μέσα σε δυο μέρες. Και οι μουσικοί δεν χρειάστηκαν περισσότερες από δέκα ώρες.

Το εξώφυλλο σχεδίασε ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου.

ΤΟ ΑΚΚΟΡΝΤΕΟΝ - ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο

που ήξερε κι έπαιζε τ' ακκορντεόν.

Όταν τραγούδαγε, φτυστός ήταν ο ήλιος,

φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακκορντεόν.

Μα, ένα βράδυ, σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα,

κράταγε τσίλιες παίζοντας ακκορντεόν.

γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα

και μια ριπή σταμάτησε τ' ακκορντεόν.

Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει,

όποτε ακούω από τότε ακκορντεόν.

Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει

δεν θα περάσει ο φασισμός.

Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, μουσική: Μάνος Λοίζος

από την ταινία "Αθήνα, πόλη χαμόγελο"

ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Στην ταινία "Αθήνα, πόλη χαμόγελο" του 1966 ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση μαζί με το Μάνο Λοίζο "Το ακκορντεόν" και εμφανιζόταν σ΄ένα υπαίθριο καφενεδάκι με την κιθάρα του (όπως διαβάζω στις πληροφορίες του βίντεο στο youtube).

Πρόκειται για μια 19 λεπτών ταινία (που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Θεσσαλονίκης το 1967) στην οποία μέσα από την ιστορία ενός ζευγαριού παρακολουθούμε τη ζωή της πόλης.

ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΛΙΑΡΟΠΟΥΛΟΥ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΣ

Ο σκηνοθέτης της, Λάμπρος Λιαρόπουλος, την ενέταξε, μαζί με την επίσης μικρού μήκους "Γράμμα από το Σαρλερουά" (1965) στη μοναδική μεγάλη "Το άλλο γράμμα" που διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1977 με τα βραβεία β' καλύτερης ταινίας και φωτογραφίας.

ΜΟΝΟ

Αχ, όλα έπρεπε να 'ρθούνε καθώς ήρθαν!

Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.

Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,

να φύγουνε, να σβήσουν.

Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια

για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.

Τον πόνο που μεγάλωνα παιδάκι

ν' αφήσω κάποιο δείλι.

Αχ, όλα έπρεπε να 'ρθούνε καθώς ήρθαν!

Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.

Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,

να φύγουνε, να σβήσουν.

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα

δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να 'ναι,

να παίζουνε τ' αστέρια εκεί σα μάτια

και σα να μου γελάνε.

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης, μουσική: Γιάννης Σπανός

"Ανθολογία β'" 1968

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΒΑΣΑΝΟ

Αργά προβαίνει στη γωνιά

το δίβουλο φεγγάρι,

τ' αστέρια σπέρνουν στη βραδιά

μαλαματένιο στάρι.

Αχ, το φεγγάρι βάσανο!

Μικρός χρυσός αλήτης!

Στο γιασεμί σκαρφάλωσε

και φέγγει τη μορφή της.

Στον δρόμο το μενεξελί

διαβαίνει μια κοπέλα

και πέφτουν δυο ροδόφυλλα

κι ένα γλυκόλαλο έλα.

Αχ, το φεγγάρι βάσανο!

Μικρός χρυσός αλήτης!

Στο γιασεμί σκαρφάλωσε

και φέγγει τη μορφή της.

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος, μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
"11 λαϊκά τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου" 1972