Σαν ξεροβόρι που φυσάει και περνάει
από σπασμένο τζάμι
δέρνει τα νιάτα μου η ζωή, η πικρή,
που πήγανε χαράμι.
Έλα λιγάκι από 'δω να σε δω,
δεν μπορώ μονάχος μου να ζήσω.
Άνθρωπος είμαι και πονώ,
κάτι θα πεις, κάτι θα πω
και θα ξεχάσω και τον καημό.
Σαν τη φουρτούνα που ξεσπά και περνά
τη θάλασσα στ' αμπάρι
πνίγει τα νιάτα μου η ζωή, η πικρή
που στράφι μ' έχει πάρει.
Έλα λιγάκι από 'δω να σε δω,
δεν μπορώ μονάχος μου να ζήσω.
Άνθρωπος είμαι και πονώ,
κάτι θα πεις, κάτι θα πω
και θα ξεχάσω και τον καημό.
Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Νίκος Καρβέλας
"Αγάπα με" 1977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου