Στις πικροδάφνες που επαίζαμε κρυφτό
τα χείλη σμίξαμε πάνω στα δεκαοχτώ.
Και στα χορτάρια που βραδιές ξαπλώναμε
ποιος αγαπάει πιο πολύ μαλώναμε.
Όμως αδίσταχτος φονιάς είναι ο καιρός
κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός.
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός,
σαν πικροδάφνη πια κι αυτός.
Στις πικροδάφνες σαν θυμάσαι κι αν πονάς,
ο κόσμος άρχιζε και τέλειωνε για μας.
Και τη ζωή στο χώμα ζωγραφίζαμε,
πως η αγάπη θα κράταγε νομίζαμε.
Όμως αδίσταχτος φονιάς είναι ο καιρός
κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός.
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός,
σαν πικροδάφνη πια κι αυτός.
Στίχοι: Πυθαγόρας, μουσική: Γιώργος Κατσαρός
"Πουλόπουλος 4" 1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου